Ufuk Çetinkaya

Hayat, Yaşantıyı Aramak Değil, Kendimizi Aramaktır

Ufuk Çetinkaya

Neden diye sorarız zaman zaman kendimize. Bende sorarım kendime belki sebebini biliyoruz fakat yinede sorarız. Aradığımızın ne olduğunu biliyorsak aradığımız yer bellidir. Biraz etrafa baktığımızda neden yaşadığımızın kanıtını görebiliriz aslında.

Sevdiğimiz kişi kollarını sarıp göğsüne yapıştırmış soluk alırken, genişleyip daralan kaburgalarımızın zamanın boşuna ve nedensiz olmadığını söylüyor. Sevmek ve sevilmek yaşamaktır aslında. Kötü zamanlarımız olur. Her zaman iyi olamayız. Yine biri çıkıp nasılsın dediğinde alışkanlıkla iyiyiz deriz. Aslında bizi üzen şey kader değil, kederdir belki de.

Sınanıyoruz sınavdan geçiyoruz. Ama insanoğluyuz işte sabrımız yok isyan ediyoruz ve kederleniyoruz. O an Rabbimize sığınıp sabretsek belkide mükâfatını göreceğiz. Bir gün hiç ummadığımız anda isteklerimiz gerçekleşebilir asla umudumuzu yitirmemeliyiz. Pes etmeden mücadeleye devam etmeliyiz. Bir gün hayata dair umutlarını kaybettiğinde ansızın güneş doğabilir gönlünün semalarına… Güçlü olmak zorunda kaldığında veya güçlü durmayı öğrendiğinde yaşamın renklerini görmeye başlarsın. Sonra o renkleri nasıl seçeceğinde elbet bir gün öğrenirsin. Tüm dertler üst üste geldiğinde” hayat bitti buraya kadar” dediğinde, tükendiğinde yeşerir belki umutların. En hüzünlü zamanında o akan gözyaşlarını umut ışıkların seni bir gün kurtaracağını unutma. . Hayatın değerini bilmek için düşmeyi bekleme. Her inişin bir çıkışı, her çıkışın bir de inişi vardır unutma… İnsan hayatını bir kere yaşar deyip yanlışlar yapıyoruz yanlış yaşıyoruz sonra o yanlışlar bizi mutsuzluğa sürüklüyor. Hepimiz hata yapabiliriz önemli olan hatalardan erken dönmek.  Hatanın öğrettiği dersler bize tecrübe olacaktır.  Hatanın neresinden dönersek kardır.

Çoğumuz hayatımızı boş yaşarız. Geri dönüp baktığımızda hayatımızı dolu dolu yaşayamadığımızı anlarız. Birçoğumuz için yaşamak zenginliktir. Zengin olabilmek için gece gündüz çalışır. Çoluk çocuğunu ihmal eder. Bugüne kadar neler yaptın sorusuna;” Ha babam de babam çalıştım” der. Bir yandan bakılırsa kaderimiz bizim çaba ve isteğimize bağlıdır aslında. Bu dünyada bir kere olsa Allah için secdeye kapanmadıysa, çocuğuna eşine sevgi göstermediyse, vicdan nedir bilmiyorsa, iyilik yapmadıysa, çocuklarına torunlarına anlatacak güzel anıları yoksa. Çevresine örnek davranışları yoksa eğer, bence o yaşamak, yaşamak değildir. Yaşıyoruz çünkü Rabbim istediği için. Bu dünya bir sınavdır, doğru yaşayalım, geriye güzellikler bırakalım, sevelim sevilelim, paylaşalım, birlik olalım. Haydi, kalkın farklı şeyler yapalım. Mesela; uzun zamandır aramadığımız bir akrabayı arayıp şaşırtıp sevindirelim. Yakınımızda yardıma ihtiyacı olan varsa elimizi uzatalım.  Bir yetimin başını okşayalım, hiç anlın secdeye değmediyse bir kere olsun alnın secdeye değsin.  Sokakta hiç tanımadığına selam ver. Hiç annenize, babanıza, çocuklarınıza, sevdiğinizi söyleyemediyseniz eğer,  “seni çok ama çok seviyorum” deyip sımsıkı sarılın. Yanımızda sevdiklerimiz olduğu için yaratana şükretmeyi unutmayalım. Rabbim cümlemizi yanlışlardan korusun, güzelliklerle karşılaştırsın.

 

Yazarın Diğer Yazıları